ที่สูญพันธุ์ซึ่งไม่ได้เข้ารหัสโปรตีน แต่ควบคุมการเปิดและปิดยีน ในการศึกษาก่อนหน้านี้ ยีนแมมมอธและนีแอนเดอร์ทัลถูกนำมาใช้เพื่อผลิตโปรตีนในการเพาะเลี้ยงเซลล์ ไม่ใช่ในสัตว์ที่มีชีวิตStephen Schuster นักจีโนมิกแห่งมหาวิทยาลัย PennsylvaniaState University ใน University Park กล่าวว่า “นี่เป็นขั้นตอนต่อไปในการพยายามนำ DNA โบราณเข้าสู่สัตว์หรือระบบชีวภาพ นักวิจัยอาจใช้เทคนิคนี้เพื่อค้นหาสารเพิ่มประสิทธิภาพและองค์ประกอบด้านกฎระเบียบอื่นๆ ที่อาจทำให้ไก่ดูเหมือนไดโนเสาร์หรือช้างดูเหมือนแมมมอธ เขากล่าว แต่วิธีการดังกล่าว แม้ว่าพวกเขาจะได้ผลลัพธ์ที่น่าทึ่งเช่นนี้ ก็ไม่สามารถนำนกโดโด ไดโนเสาร์ และแมมมอธกลับมาได้
“ถ้าคุณมีช้างแอฟริกาที่มีขนดกมาก นั่นอาจเป็นก้าวแรก
ที่จะทำให้ดูเหมือนช้างแมมมอธ แต่แน่นอนว่ามันจะไม่ใช่ช้างแมมมอธ มันคงเป็นแค่ช้างหน้าตาประหลาด” ชูสเตอร์กล่าว
แม้ว่าตัวเพิ่ม thylacine ดูเหมือนจะทำงานในลักษณะเดียวกับตัวเพิ่มประสิทธิภาพของเมาส์ แต่ก็ไม่รับประกันว่านักวิจัยจะมีคำตอบที่ถูกต้องเกี่ยวกับการทำงานของ DNA ของ thylacine Lalueza-Fox กล่าวว่า หนูและสัตว์มีกระเป๋าหน้าท้องมีความแตกต่างกันมาก จนบางครั้งสารเพิ่มประสิทธิภาพอาจทำงานผิดปกติเมื่อใส่ไว้ในเมาส์ ทำให้นักวิจัยเข้าใจผิดว่าชิ้นส่วนของ DNA ดังกล่าวทำงานในสัตว์ที่สูญพันธุ์ได้อย่างไร Lalueza-Fox กล่าว
“การใช้แบบจำลองสัตว์นั้นยากเสมอ แต่การใช้แบบจำลองสัตว์ยูเทอเรียน [รก] สำหรับกระเป๋าหน้าท้องนั้นค่อนข้างเสี่ยง” เขากล่าว
นักวิจัยคนอื่นๆ ยอมรับว่าหนูที่ดัดแปลงพันธุกรรมบางครั้งอาจให้ข้อมูลที่ทำให้เข้าใจผิด แต่ไม่เห็นวิธีอื่นในการศึกษาการทำงานของยีนจากสายพันธุ์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว
Michael Hofreiter นักชีววิทยาวิวัฒนาการแห่ง
Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology ในเมือง Leipzig ประเทศเยอรมนี กล่าวว่า “ปัญหาของสัตว์ที่สูญพันธุ์คือพวกมันสูญพันธุ์ไปแล้ว” “การเพาะเลี้ยงเซลล์หรือแบบจำลองของเมาส์เป็นสิ่งเดียวที่เป็นไปได้ที่เราจะเรียนรู้ว่า DNA ที่ไม่เข้ารหัสทำงานอย่างไรในสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว คำถามไม่ได้อยู่ที่ว่านี่เป็นทางที่ดีที่สุดหรือไม่ แต่เป็นทางเดียวที่จะก้าวไปข้างหน้า”
การศึกษาประเภทนี้มีความจำเป็นเพื่อทำความเข้าใจตำแหน่งและเวลาที่ยีนถูกเปิดและปิดในร่างกายของสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว ข้อมูลนั้นอาจถูกเข้ารหัสใน DNA ของสัตว์ แต่การทำนายว่าความแปรผันระหว่างสองสปีชีส์เปลี่ยนแปลงการทำงานของยีนนั้นไม่เป็นที่เข้าใจกันดีนัก การศึกษาดังกล่าวสามารถแสดงให้เห็นว่าไทลาซีนมีลายทางได้อย่างไรหรืออะไรที่ทำให้แมมมอธมีขนหนานุ่ม
แม้จะมีข้อมูลว่ายีนไทลาซีนทำงานอย่างไร เทคโนโลยีที่ใช้ในการศึกษาก็ไม่น่าจะนำเสือแทสมาเนียกลับมาได้ Hofreiter กล่าว เพื่อที่จะสร้าง thylacine ขึ้นมาใหม่จากเมาส์โดยใช้เทคนิคนี้ นักวิจัยจะต้องเปลี่ยนจีโนมของเมาส์ทีละนิดโดยใช้ DNA สั้นๆ ประมาณ 10 ล้านชิ้น นั่นอาจใช้เวลาหลายปีและอาจมีค่าใช้จ่ายสูงมาก ไม่ต้องพูดถึงว่าเมื่อถึงจุดหนึ่ง สัตว์ที่มีรูปร่างคล้ายสัตว์ (ส่วนหนึ่งเป็นหนู ส่วนเป็นไทลาซีน) ไม่น่าจะรอด
ชูสเตอร์ชอบแนวทางที่ใหญ่กว่าและโดดเด่นกว่าในการสร้างสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้วขึ้นใหม่ ซึ่งเป็นที่ยอมรับว่ายังคงเป็นนิยายวิทยาศาสตร์ เขาจะต่อโครโมโซมทั้งหมดจากสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้วเข้าด้วยกัน และแทนที่โครโมโซมของสัตว์ที่เป็นโฮสต์ด้วยการสร้างสรรค์ที่สังเคราะห์ขึ้น ด้วยวิธีนี้ สารพันธุกรรมของช้างอาจถูกแทนที่ด้วย DNA ของช้างแมมมอธ ซึ่งโดยหลักแล้วจะเป็นการกลับชาติมาเกิดของไอคอนยุคน้ำแข็ง
นักวิทยาศาสตร์เพิ่งเริ่มเรียนรู้วิธีสร้างโครโมโซมทั้งหมด
“ด้วย DNA เราอ่านข้อมูลเก่งมาก แต่เขียนไม่เก่ง มันเหมือนกับว่าเรามีคอมพิวเตอร์ แต่เราไม่มีเครื่องพิมพ์” ชูสเตอร์กล่าว
Thylacines ไม่มีคู่ที่มีชีวิต ญาติสนิทที่สุดของพวกมันคือแทสเมเนียนเดวิล แต่ไม่มีใครดัดแปลงพันธุกรรมแทสเมเนียนเดวิล ทำให้มันเป็นโฮสต์ที่ไม่น่าเป็นไปได้หากเทคโนโลยีในการโคลนสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้วมีให้ใช้งาน
ชูสเตอร์กล่าวว่าการสร้างสิ่งมีชีวิตที่สูญพันธุ์ไปแล้วขึ้นมาใหม่นั้นเป็นจินตนาการ แต่การปกป้องสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์ที่ยังมีชีวิตอยู่บนโลกนั้นง่ายกว่ามากและถูกกว่ามาก
Credit : patrickgodschalk.com
viagraonlinesenzaricetta.net
sandpointcommunityradio.com
citizenscityhall.com
olkultur.com
arcclinicalservices.org
kleinerhase.com
realitykings4u.com
mobarawalker.com
getyourgamefeeton.com
